35 jaar geleden sloot de Arubaanse olieraffinaderij LAGO zijn poorten, verloor Aruba in één klap een belangrijk deel van haar inkomsten, werd ik voorzitter van lerarenvakbond SIMAR en schreef ik mijn eerste artikel ooit: ‘Arubaans bestuur: onwetend, amateuristisch of crimineel?’ In dat artikel (2 pagina’s) betoogde ik dat de toenmalige bestuurscolleges een beleid hadden gevoerd met bijzonder schadelijke effecten voor Aruba. Dat kon alleen indien zij volledig onwetend waren van de gevolgen van hun handelen. Uit rapporten die ik las, was mij immers duidelijk dat er toen al serieuze waarschuwingen werden geuit, onder meer ten aanzien van het personeelsbeleid. Maar onwetendheid lag niet voor de hand gezien het aantal bekwame directeuren van diensten en adviseurs om hen heen.

Crimineel?!

Amateurisme dan? Daar ons democratisch systeem het mogelijk maakt dat de grootste joker leider van ons land kan worden of op zijn minst gedeputeerde of parlementariër, zonder daartoe over enige kwalificatie te beschikken was dat een reële optie. Maar om de eerder genoemde redenen konden ook díe tekortkomingen enigszins worden opgevangen. Dus kon ik dat eveneens wegstrepen. Bleef over: crimineel! Want hoe moeten we anders overheidsbeleid kwalificeren dat structureel alle waarschuwingen, adviezen, aanbevelingen van daarvoor speciaal ingestelde instituties en commissies zonder enig tegenargument naast zich neerlegt en doet wat het belieft terwijl de schadelijke gevolgen voor de gemeenschap zich overduidelijk voordoen en herhaaldelijk worden uitgespeld?

15 jaar Status Aparte

Dat was vóór de intrede van de Status Aparte. Vijftien (15) jaar na de Status Aparte maakte ik een eerste balans op over de wijze waarop ons land middels haar pas verkregen autonome status bestuurd was: ‘Goed bestuur & de politieke praktijk’ (75 pagina’s). Daarin kwam tot uiting hoe de toenmalige regering, met Rapport Calidad als zijn dagelijks bejubelde bijbel in de hand, ALLE criteria van deugdelijk bestuur aan zijn laars lapte en de Arubaanse gemeenschap zonder enig mededogen de ene kool na de andere stoofde.

25 jaar Status Aparte

Het 25-jarig autonomie-jubileum ‘vierde’ ik met de publicatie van het tweede boekje: ’25 jaar Status Aparte, een politiek paradijs’ (207 pagina’s). Daarin beschreef ik op welke wijze onze politieke leiders op grote schaal misbruik maakten van hun positie om zich op onbeschaamde wijze te verrijken. Ook het verziekte politieke klimaat, de dalende koopkracht, de manier waarop sociale fondsen werden leeggetrokken en ‘gebrek aan beleid’ algemeen beleid werd, kwamen aan de orde. En nog veel meer!

35 jaar Status Aparte

Binnenkort ‘viert’ Aruba haar 35-jarig bestaan als ‘autonoom’ land. Ter herdenking van deze mijlpaal koos ik ervoor een algemeen overzicht te maken middels 6 rapporten (totaal 389 pagina’s) van de belangrijkste terreinen waarop er door ‘de politiek’ wanbeleid is gevoerd met ernstige gevolgen voor de gemeenschap. Op het gebied van personeelsbeleid, financieel beheer, transparantie, parlementair functioneren, sociaal economisch beleid en (gebrek aan) integriteit. Daarnaast publiceerde ik jarenlang talrijke artikelen over belangrijke thema’s die op dat moment aan de orde waren (zie ‘Publicaties’ op www.deugdelijkbestuuraruba.org ). Het algemeen beeld is schokkend en bevestigt, nu op grond van veel meer documentatiemateriaal, de conclusie van mijn allereerste artikel: hier was duidelijk structureel sprake van overheidscriminaliteit!

Noodzaak hervorming

Vanzelfsprekend kon dit beleid niet zonder gevolgen blijven: de Arubaanse schuld rees door de jaren heen tot praktisch onbetaalbare hoogte. Schulden konden alleen worden ‘afgelost’ door nieuwe leningen aan te gaan. Erger was de jaarlijks te betalen rente die zodanig opliep dat Aruba niet meer kon voldoen aan de eisen voor bijvoorbeeld verantwoord sociaal beleid en noodzakelijke investeringen. Bovendien bleef het uitgavenbeleid van de regering dusdanig onverantwoord hoog, met zulke negatieve gevolgen voor de gemeenschap, dat Nederland zich gedwongen zag om in te grijpen. Aruba werd onder curatele gesteld. Daarmee verkwanselden onze politici zèlf HUN autonomie! Daarnaast verloor ‘de politiek’ ook van haar eigen publiek steeds meer vertrouwen. Onder meer door het toenemend aantal corruptiezaken waar politici bij betrokken waren/zijn. Redenen te over om ‘het huidige politieke systeem’ serieus in de publieke discussie te brengen en ingrijpend te hervormen. Dát is het mooiste cadeau voor de platzakke Arubaanse gemeenschap bij het 35-jarig jubileum van haar Status Aparte/’autonomie’!