Ruim binnen de gestelde termijn van 2 weken behaalde SDBA de 1000 handtekeningen die hij voor ogen had voor de dankbrief wegens de Nederlandse steun aan Aruba. Daarvoor wil SDBA al diegenen die aan deze actie hebben meegedaan, van harte danken! Het gaat daarbij niet alleen om de humanitaire steun om grote aantallen mensen van eten te voorzien, maar ook om de onder grote druk staande gezondheidszorg bij te staan en via renteloze leningen de Arubaanse regering de mogelijkheid te bieden haar personeel, inclusief ‘de politiek,’ door te betalen, departementen te laten draaien, FASE te ondersteunen en bedrijven te subsidiëren om werkeloosheid op grote schaal te voorkomen. Ook de toegezegde steun in de vorm van schenking om het onderwijs, de economie en de zorg sterker te maken biedt hoop voor ‘een weerbaar autonoom Aruba’. Voor SDBA is vooral de aangeboden hulp om ‘de overheidsfinanciën duurzaam houdbaar te maken en noodzakelijke hervormingen op bestuurlijk gebied door te voeren’ een belangrijk onderdeel van het totale pakket. Beide vormen namelijk essentiële factoren om deugdelijk bestuur, het hoofddoel van SDBA, te concretiseren.

CONTRA OF PRO ARUBA?

Opvallend was dat deze actie de nodige discussie in de gemeenschap teweegbracht. Daarbij werd weleens gesuggereerd dat de initiator (ik/SDBA dus!) ‘tegen Aruba’ is. Voor wie mijn publicaties heeft gelezen is het antwoord hierop duidelijk: ik ben helemaal niet tegen Aruba, maar wèl tegen de wijze waarop onze politieke leiders/partijen gedurende decennia Aruba hebben bestuurd en benadeeld. Dezen suggereren blijkbaar  dat kritiek tegen hen gelijk staat aan kritiek tegen Aruba. Niets is verder bezijden de waarheid! NIEMAND(!) kan namelijk ontkennen dat er gedurende meer dan 30 jaar structureel sprake was van ondeugdelijk bestuur, al zal een deel van de bevolking dat, volledig ongegrond, uitsluitend toeschrijven aan ‘haar tegenpartij’. Het bestrijden hiervan door mij/SDBA is er juist op gericht om de neergang die Aruba onder zulke politici heeft ondergaan, om te helpen buigen in een opwaartse ontwikkeling. Dat kan door ons daadwerkelijk te richten op die zaken die voor Aruba van levensbelang zijn: de ontwikkeling van het onderwijs, de economie, de zorg, de natuur, enz. Allemaal zaken die de afgelopen decennia door ‘de politiek’ structureel verwaarloosd zijn en die alleen in het geval van deugdelijk bestuur de noodzakelijke aandacht krijgen. Als zodanig ben ik/SDBA dus volledig toegewijd aan (de positieve ontwikkeling van) Aruba!

VOORWAARDELIJKE HULP OF ZELF AUTONOOM OPLOSSEN?

Ook waren er reacties in de trant van dat wij ons niet zo afhankelijk van Nederland moeten opstellen, maar ons ‘op eigen kracht’ uit de nesten moeten werken. Die kwamen opvallend vaak van mensen die (nog) een veilig inkomen hebben en niet aan den lijve de honger en het gebrek (hebben) ervaren waar een groeiende groep Arubanen zich voor gesteld ziet. Die kunnen zich waarschijnlijk ook helemaal niet voorstellen wat het betekent om mogelijk van verdere steun verstoken te blijven en overgeleverd te zijn aan een partij die steun zoekt bij landen die niet alleen zwaar corruptief zijn, maar ook de fundamentele vrijheden van de mens systematisch vertrappen en/of staatsterreur bedrijven. Het is vooral in deze tijd natuurlijk goed om over enig idealisme te beschikken, maar het is wel kwalijk als daarbij de realiteit en/of de decennialange schadelijke politieke praktijk uit het oog verloren wordt. Het is echter hoopgevend dat een groeiende groep burgers zich steeds minder willoos aan de politieke willekeur onderwerpt en een meer kritische houding aanneemt.

HOOP

Mijn/SDBA’s belangrijkste wens bestaat eruit dat Aruba, net als Curaçao, snel tot een akkoord komt met Nederland om de gemeenschap zo weer meer vertrouwen te bieden in zijn toekomst. Dat moet mogelijk zijn gezien de Arubaanse premier recent stelde één maand geleden reeds een vergelijkbaar akkoord klaar te hebben. De ‘communicatiestoornis’ die ontstond wegens de Arubaanse verklaring dat “er nog genoeg financiële middelen waren voor twee maanden” en de Nederlandse reactie daarop door de derde lening voor 3 maanden op te rekken naar vijf (want waarom zou je geld lenen aan iemand voor een periode die zegt dat hij daarvoor zèlf geld heeft?) is daarvoor geen onoverkomelijk probleem. Mijn/SDBA’s hoop/verwachting is dat dan binnen afzienbare tijd (6-7 jaar) alle (nog!) niet nagekomen beloften voor hervormingen van de opeenvolgende regeringen met betrekking tot deugdelijk bestuur, integriteit en transparantie daadwerkelijk geconcretiseerd worden. Dàt alleen al vergt het uiterste van een serieuze regering!