In de zomer van 1976 vonden de Olympische Spelen plaats in Montreal, Canada. De veertien jaar oude gymnaste Nadia Comaneci uit Roemenië zorgde voor een sensatie door haar prestatie op de brug met ongelijke liggers. Zij kreeg als eerste de perfecte score 10.0. Uiteindelijk zou zij zevenmaal een 10.0 scoren. Zij behaalde in totaal driemaal goud, eenmaal zilver en eenmaal brons. Ook voor Aruba had dit de nodige gevolgen. Als nieuwbakken gymleraar op Colegio Arubano werd ik zwaar onder druk gezet door fanatieke leerlingen om alsjeblieft met turnen te beginnen. Mijn tegenwerpingen dat ik in mijn opleiding slechts de basiselementen van turnen had geleerd mochten niet baten. Ik moest en zou hen inleiden in het turnen. Daar heb ik nooit spijt van gehad. Voor veel meer Arubaanse kinderen dan ik mij realiseerde bleek dit een fantastische sport.

De groep bleef groeien. Eerst met leerlingen van Colegio alleen. Daarna ook met leerlingen van andere scholen. Inmiddels was begin jaren ‘80 een nieuwe collega, Glenn Lande, ook met turnen begonnen. Al gauw besloten wij onze krachten te bundelen. De sportzaal van Colegio was inmiddels plat gegooid en er werd een grote sporthal gebouwd. Wij maakten intussen dankbaar gebruik van de zaal van de John F. Kennedy school. Die werd al gauw te klein voor het sterk groeiende turngebeuren.

De nieuwe sporthal van Colegio Arubano kreeg ook de beschikking over een professionele turninstallatie. Dat verruimde de mogelijkheden enorm. Maar…aangezien de zaal ook door de school zelf en andere sportclubs intensief werd gebruikt moesten turnleraren en –leerlingen elke les opnieuw het uitgebreide en zware materiaal opzetten en afruimen. Dat dimde het enthousiasme enigszins. Vandaar dat werd uitgekeken naar de mogelijkheid voor een eigen zaal waar al het materiaal gewoon kon blijven staan. Alle energie kon zodoende aan de sport zelf worden besteed. Zelf zou ik dat in de praktijk niet meer meemaken. Ik moest afhaken wegens ernstige artrose. Rug en gewrichten konden de zware inspanningen van het lesgeven niet meer aan. Gelukkig namen verschillende enthousiaste turndocenten het werk over.

Inmiddels was in 1984 Club Gimnastico Arubano (CGA) Avanse officeel opgericht. De voortdurende aanwas van leden en de noodzaak om een gymnastiekbond op te richten (o.m. voor subsidie t.b.v. materiaal) leidde tot meer specialistische verenigingen: voor kleuters, ritmische gymnastiek, enz. Uiteindelijk kon een gymnastiekbond worden opgericht die inmiddels aangesloten is bij het Olympisch Comité van Aruba. De afgelopen jaren hebben turn(st)ertjes van Aruba daardoor mee kunnen doen aan internationale wedstrijden. Zij hebben daarbij heel goede prestaties geleverd.

Mede dank zij hard werken van het bestuur, waaronder Milly Bhagheri die vanaf het begin van de eerste turnlessen in 1976 deel uitmaakt van de Arubaanse turnbeweging, heeft CGA-Avanse sinds kort eindelijk de beschikking over een eigen zaal in het sportcomplex van de familie Bareño te Piedra Plat. Afgelopen zaterdag vond de officiële opening plaats met een prachtige show. Het materiaal (van inmiddels ruim 20 jaar oud) kan nu blijven liggen. De belangstelling voor de verschillende gymnastiekvormen is echter zo groot dat er op korte termijn zelfs een nieuwe zaal gebouwd en ingericht moet worden. Voor de initiatiefnemers van de turnsport in Aruba is dit natuurlijk een geweldige prestatie. Die is voor een belangrijk deel geleverd door de (voormalige) turn(st)ers, hun ouders, trainers en heel betrokken bestuursleden.

Vanzelfsprekend is er in dit hele verhaal één grote ‘maar’! Ook al gaan er honderden kinderen naar deze gymnastiekvereniging, er zijn nog duizenden kinderen in Aruba die jammer genoeg geen of onvoldoende gelegenheid hebben om hun bewegingsmogelijkheden naar behoren te ontwikkelen en/of hun energie in goede kanalen te leiden. Al decennialang verkeren gymnastiekzalen overal op ons eiland in een belabberde staat (ook al wordt er zo nu en dan één opgeknapt) en is ook de beschikbaarheid van gymnastiek- en sportmateriaal ontoereikend. Kinderen leren zo onvoldoende welke bewegingsmogelijkheden er allemaal zijn en welke hen liggen om zich daar verder in te ontwikkelen. De lippendienst die er door bestuurders steeds wordt verleend aan de vele voordelen van sportbeoefening door de jeugd heeft zich onvoldoende vertaald in een actieve, effectieve en systematische ondersteuning van de basis van alle sportbeoefening. Dit betekent goed en gevarieerd bewegingsonderwijs op de lagere en middelbare scholen in een toereikende infrastructuur en met gekwalificeerd personeel. Andere, meer partijpolitieke prioriteiten slurp(t)en het daarvoor benodigde geld steeds op.