Stenen tijdperk
Feitelijk is de keus van de RdA/regering voor het Quanten-project onbegrijpelijk. Met de enorme vervuiling te land, ter zee en in de lucht door de voormalige Esso-raffinaderij en de onvermijdelijke gezondheidsproblemen die daar het gevolg van waren/zijn, is een herhaling, weliswaar op mogelijk kleinere schaal, een schrikbeeld. Zeker in een wereld die met name door het intensief gebruik van fossiele brandstoffen hopeloos vervuild is met zelfs ernstige klimatologische gevolgen. Dat toeristeneiland Aruba hier bewust aan wil bijdragen ‘om haar economische veerkracht te vergroten’ terwijl er andere -veelbelovende en ‘schonere’- opties zijn, is hoogst bedenkelijk. Het krampachtig vasthouden aan een industrie die zijn langste tijd heeft gehad toont een gebrek aan realiteitszin bij een groot deel van de Arubaanse politiek. Net zoals het stenen tijdperk niet aan haar eind kwam door een gebrek aan stenen, zo moet ook resoluut afscheid worden genomen van een industriële activiteit die weliswaar veel welvaart heeft gebracht, maar wèl ten koste van het milieu, het welzijn van miljarden mensen en meerdere toekomstige generaties.
Aflopende zaak
Maar ook voor raffinaderijen zijn de vooruitzichten commercieel niet florissant. Niet voor niets hebben heel wat oliebedrijven het loodje gelegd en zal het gebruik van fossiele brandstoffen de komende jaren steeds sterker dalen. De meeste grote autoproducenten hebben al aangegeven dat zij uiterlijk in 2030 uitsluitend elektrisch gedreven auto’s zullen produceren terwijl de scheepvaart steeds meer overgaat op gas. Daarnaast neemt de omschakeling op alternatieve energie steeds verder toe waarbij kernenergie nieuw leven wordt ingeblazen. Onder deze omstandigheden komt het niet geloofwaardig over dat er US$ 3,5 miljard wordt geïnvesteerd in een ultramodern project voor een achterhaalde energiebron op een eilandje, omringd door allerlei eilanden/landen met eigen raffinaderijen, waardoor de mogelijkheden van een eigen of nabijgelegen afzetgebied nihil zijn.
Alternatief
Gelukkig was Quanten niet het enige belangstellend bedrijf voor het enorme raffinaderijcomplex. Zo is -binnen beperkte kring- ook bekend dat een combinatie van hoogwaardige en financieel draagkrachtige bedrijven middels vergaande technologische innovatie San Nicolaas niet alleen zal kunnen verlossen van de huidige schroothoop, maar ook sterk zal bijdragen aan de werkgelegenheid, aanmerkelijke verhoging van de bbp, daarbij ‘en passant’ ook de dump van Parkietenbos kan saneren en de vrijkomende energie levert aan de WEB. Met al deze voordelen lijkt het er sterk op dat de RdA en de regering zich hebben blindgestaard op de hoogst geboden investering, die misschien slechts voor de direct betrokkenen het grootste voordeel oplevert in de vorm van finder’s fees. Zij hebben zich daarbij misschien niet gerealiseerd dat traditioneel veel corruptie juist in de oliesector plaatsvindt. Anderzijds zijn mogelijk juist om die reden van overheidswege al eerder verwoede pogingen ondernomen om de raffinaderij te slijten aan ongure elementen.
Nogmaals…
Niet voor niets heeft SDBA er al eerder (2x) publiekelijk voor gepleit om de uiteindelijke keus voor een nieuwe uitbater van het industrieterrein ook voor te leggen aan exponenten uit San Nicolaas die immers direct alle gevolgen ondervinden van welke keus dan ook, alsmede van werkgevers- en werknemersorganisaties. Alleen dan kan voldoende draagvlak worden gevonden. Daar plukt voor de verandering heel Aruba dan uiteindelijk de vruchten van. Hopelijk geldt ook in dit geval: 3x = scheepsrecht!