Profiteur?
Vreemd genoeg ontvangt deze ex-premier al maanden zonder enig protest zijnerzijds probleemloos, zij het met enige korting, zijn opeengestapelde pensioenen en zijn huidig adviseurssalaris slechts dank zij de Nederlandse begrotingssteun. En dat geldt ook voor al zijn kornuiten, die in een gelijksoortige positie verkeren en zich nu eveneens verweren tegen de laatste Nederlandse voorwaarden. Die zal inderdaad HUN autonomie die HEN de afgelopen decennia geen windeieren heeft gelegd, inperken! Hun grootste bezwaar betreft daarbij de Caribische Hervormingsentiteit (CHE) die onder leiding van slechts drie Nederlanders opereert zonder noemenswaardige inbreng van Arubaans bestuur en Parlement. Die hebben weinig inspraak bij de besteding van en controle op de geleende en geschonken (!) gelden ad ruim Afl. 2 miljard in 7 jaar tijd. Het ‘heilige’ budgetrecht van het Parlement wordt hiermee buitenspel gezet.
Bedenkelijke steun
Voor de ex-premier c.s. is dit onacceptabel! Hij roept daarom de regering en ‘het volk’ op de Nederlandse voorwaarden onder geen beding te accepteren. Liever biedt hij de V.S. een Forward Operation Location (FOL) aan waarmee hij de (financiële) hulp van de V.S. hoopt te verkrijgen. Bovendien deed zijn partij zijn beklag bij de Conferencia Permanente de Partidos de America Latina y el Caribe (COPPPAL) die op zijn beurt Nederland aanklaagt wegens diens ‘schandalige neokoloniaal gedrag’. Deze organisatie staat mede onder leiding van partijen als de Partido Revolucionaria Institucional die al decennialang een waar corruptief beleid in Mexico voert, de Partido Socialista Unido onder leiding van president Maduro die van Venezuela een gecriminaliseerde staat heeft gemaakt, de Frente Sandinista de Liberashon Nacional die al jaren een repressief beleid voert in Nicaragua en de Partido Comunista de Cuba die eveneens bekend staat om zijn structurele inbreuk op fundamentele mensenrechten en integriteit. Dit groepje moet Nederland ervan overtuigen dat die het niet zo nauw neemt met de constitutionele rechten van haar Koninkrijkspartners!
Gebrek aan vertrouwen!
Het moet voor de ex-premier echter inmiddels duidelijk zijn dat de Nederlandse voorwaarden waar in essentie niet mee gemarchandeerd wordt een klare uitdrukking zijn van een volledig gebrek aan vertrouwen van Nederland jegens de Arubaanse capaciteit om op een verantwoorde wijze met het door haar verstrekte geld om te gaan. Dat is ook logisch: nog nooit (!) heeft het Arubaans Parlement een door de accountant goedgekeurde jaarrekening ontvangen, laat staan besproken. Zelfs niet na jaarlijks en gedurende decennia herhaalde aandrang van de Raad van Advies (RvA), Algemene Rekenkamer (ARA) en College Aruba financieel toezicht (CAft). Ook haar budgetrecht heeft zij nooit aangesproken, behalve in 2014 toen de Gouverneur de totaal ongeschikte begroting die door het Parlement blindelings was goedgekeurd, weigerde te ondertekenen. En inmiddels is er weer een grote achterstand opgelopen wegens de weigering van het huidige Parlement om de jaarrekening van 2016 goed te keuren. Met andere woorden, het Arubaans Parlement heeft zich bij voorbaat een ongeschikt en ongeloofwaardig instituut betoont voor wat betreft financiële controle. Maar ook het bestuur heeft de nodige problemen, al was het alleen al door het gebrek aan interne controle, dat na meer dan 30 jaar jaarlijkse waarschuwingen nog steeds niet op orde is. Het respect dat Nederland blijkbaar onvoldoende opbrengt voor ‘de Arubaanse politiek’ is duidelijk iets dat eerst verdiend moet worden en waarvoor blijkbaar nog een lange weg te gaan is. Het gebrek aan vertrouwen jegens ‘de Arubaanse politiek’ is echter geen Nederlands monopolie! In verschillende recente Arubaanse enquêtes heeft een grote meerderheid van de deelnemers (+75%!) aangegeven meer vertrouwen te hebben in Nederlandse supervisie. In de meest recente (2019) enquête van de Centrale Bank (CBA) over de perceptie van corruptie in Aruba gaf meer dan 80% aan dat corruptie wijdverbreid is en dat vooral ‘de politiek’ zich hier schuldig aan maakt.
Perceptie of realiteit?
De vraag is echter of het hier slechts om een indruk gaat of dat er sprake is van een heuse realiteit. Analyse van alle ter zake doende rapporten van de RvA, ARA, CAft, CBA, Sociaal-economische Raad (SER), Comishon Financiero, National Commission on Public Finance (NCPF), Rapport van Lennep, de Ruyter, Waarheidscommissie, WODC, enz. maken duidelijk dat er vanaf kort na aanvang van de Status Aparte structureel sprake was van een inbreuk op alle criteria van deugdelijk bestuur waaronder dus ook
corruptie. Het ging daarbij onder meer om politieke patronage op grote schaal (o.a. personeelsbenoemingen), onbehoorlijk financieel beheer en projectenbeleid. Onze strijdbare expremier gaf daar jarenlang leiding aan en is dus, samen met zijn ‘groene partners’ medeverantwoordelijk voor de erbarmelijke staat waarin Aruba zich bevond vóór de Corona-pandemie uitbrak.
Daarbij maakt het niet uit dat zijn partij/regering ‘slechts’ omstreeks 25% verantwoordelijkheid draagt voor de totale Arubaanse schuld en ook veel minder ‘dubieuze projecten’ op zijn naam heeft staan. De ‘cultuur van de angst’ die ook onder zijn bewind heerste en maakte dat niemand uit de school wilde klappen uit angst voor represailles doet denken aan de intimidatie- en chantagecultuur van de georganiseerde criminaliteit. Daarom zou hij meer begrip voor het Nederlands standpunt moeten opbrengen voor een veel grotere ‘bemoeienis’, waaronder ook op het gebied van rechtshandhaving. Al was dat alleen maar omdat de (gewezen?) partijleider en adviseur (?) van de huidige minister van Justitie hoofdverdachte is in een ernstige corruptiezaak. Daar komt bij de groeiende lijst van ‘verdachte zaken’ die steeds vaker aan het licht komen. Het gaat hierbij om blijkbaar corruptieve zaken bij Serlimar, Dienst Infrastructuur, terwijl er in de recente loop der tijd ook de nodige twijfels waren over de gang van zaken bij de kleine luchthaven, de luchtbrieven, het helikopterproject, de Covid-testen, enz. Het jarenlang gebrek aan personeel bij het OM is er de belangrijkste oorzaak van dat veel (?) mogelijk corruptieve zaken blijven liggen en nooit onderzocht worden. En daar is de Arubaanse bevolking uiteindelijk de dupe van terwijl ‘de politiek’ hiervan profiteert! Als zodanig lijkt het er op dat deze zelfs een versterkte versie is van het koloniaal regime dat er immers (eveneens) op uit was zoveel mogelijk profijt uit het land te trekken.
Zure pruim
Om al die redenen zou de ex-premier er goed aan doen om te stoppen met zijn stemmingkwekerij. Daarentegen zou hij moeten oproepen om de bevolking een duidelijke keus te geven: kies je voor Nederlandse financiële bijstand voor geleende (!) begrotingshulp (waarmee onder meer ambtenaren, de medische zorg, gepensioneerden, werkelozen en het bedrijfsleven betaald/gesubsidieerd kunnen worden) alsmede geschonken (!) investeringen in het onderwijs, de zorg, enz. (die onze eigen regeringen structureel hebben nagelaten) maar mèt Nederlandse supervisie? Of kies je voor weigering van de toegezegde Nederlandse financiële injecties inclusief supervisie met alle gevolgen van dien maar mèt handhaving van de autonomie voor de Arubaanse politiek? Zodoende verleent hij de noodzakelijke participatie aan de bevolking in een belangrijke levensvraag die haar na de Status Aparte altijd is ontzegd.
Met zijn houding schept de ex-premier de sterke indruk dat hij in een bubbel’ leeft waarin hij voorbij gaat aan de hoge (inclusief hongers)nood die er overal in Aruba heerst en de bijna hopeloze financiële en sociaal-economische situatie waar alle werkgevers- en gezondheidsorganisaties, alsmede NGO’s en vakbonden op dramatische wijze op gewezen hebben. Bovendien is zijn onzinnige suggestie om Nederland als sponsorland te laten vallen en bij de V.S. aan te kloppen een duidelijk teken dat hij geen flauw benul heeft van de ‘hulp’ die de Amerikaanse pseudo-staat Puerto Rico door haar ‘moederland’ geboden werd om diens schuldpositie en de gevolgen van orkaan Irma door te komen. Voor de Arubaanse bevolking is het een zure pruim dat zo iemand, die de hand die hem zo overvloedig te eten geeft het liefst af wil bijten, nog steeds zijn invloed aanwend om de Arubaanse regering op het verkeerde been te zetten en daar nog rijkelijk voor beloond wordt ook.